29 Kasım 2010 Pazartesi

Sonra


Babam saçımı okşarken ‘’ her şey iyi olacak... ‘’ diyordu. Onu incitmek istemedim konuşarak. Zaten karanlık diye susuyorduk. Her şeyin iyiye gitmesi için, ilk adımı o atıyordu saçımı okşayarak. Birde bir şeyler mırıldanıyordu ki duymak mümkün değil. Her zaman mırıldanır benim babam. Bir şeye kızacak olsa bile mırıldanır. Saçımdan hiç ses gelmiyordu. İpek gibiydi saçlarım. Babamın sert ve kalın parmakları saçımı kavramıyor, üzerinde geziniyordu. İncitmekten değil, sadece sevmeyi bilmiyordu. Daha önce hiç bu kadar yakınıma gelip saçıma dokunmadı. Uzaktan severdi o. İnsanlarla arasına koyduğu nazik mesafeyi korurdu. Açıkçası bana karşıda bir düzine mesafesi vardı koruması gereken. Üzülüyordum onun bu haline. Yüreğimden bir şey kopuyordu. Öğrencilerine ‘’ günaydın! ‘’ demeye utanan öğretmen gibiydi. Çiçeklerini sulamaya çekinen bahçıvan gibiydi. Hareketsiz kalıyordum o bana dokununca. Ölü taklidi yapıyordum. Hissiz bir sevgi. Ne hissettiğimi bilmiyordum. Nerden bilebilirim ki hiç paylaşmadık onunla.

‘’ Her şeyi yoluna koyarız. ‘’ bunu söylerken kendi bile şüpheye düşüyordu. Fakat öyle iyi yalancıdır ki babam, kendini bile ayakta uyutabilir. Önce tutarsızca yalan söylüyor, sonra ona inanmadığımı hissetmiş gibi duraksıyordu. Artık sözcük kalmamıştı söylenecek. Ben hala ölü gibi duruyordum. Düşünmesi için ona tüm fırsatları tanıyordum böylece. Konuşmaya başlarsam asla toparlayamazdı. Çünkü o bu işler için fazla yaşlıydı. Yüzüne bakarak rahatça yutkunabiliyordum. Hatta nefesimi tutarak ağlayabiliyordum bile. Karanlıkta o bunları fark etmezdi. Ellerimi oynatabilecek olsam belki arkasına geçer iki kulak bile yapardım. Ama ölü gibi hareketsiz olmalıydım. Yoksa düşünemezdi. Pek fazla düşünmedi. Ardından elimi tuttu. Mırıldanmaya başladı yine. Bunu yapmaktan hiç vazgeçmiyordu. Kendimi savunmak için yumruğumu sıkıyordum hafifçe. Daha fazlasını yaparsam ölmediğimi anlardı. Aslında yaşıyordum. Oda bunun farklındaydı. Sadece benim ölü oyunuma eşlik ediyordu. Kalkmam için ısrar ediyordu. Ölmüş birini rahatsız etmek kaba bir davranış bence. Bir gün o gerçekten ölmüş olsa ben onu kaldırmaya çalışmazdım.