29 Mayıs 2010 Cumartesi

Odamda Bir Sabah

Yine perdeyi araladım yattığım yerden. Huzursuzca baktım gökyüzüne. Solmuş görünüyordu. parmaklarım bir süre gezindi kumaşın üzerinde. Cama dokundum bir kez. Parmak ucumun bıraktığı buharın kaybolması uzun sürmedi. Sabah erken uyanan kuşlar uçuşuyordu. Her birinin umudu vardı. Günü kurtaracaklardı. Bense, geceyi bitirmiştim. O çok aydınlık uykuma dalacaktım birazdan. Tadı olmayan rüyalar görecektim. Zenginmişim, genç ve güzelmişim, sağlıklıymışım… Uyandığımda yine bana dönüşeceğim. Çelimsiz, beş parasız, hasta… Perdeyi örterken, karanlık odama çeviririm başımı. Ayna tutarım yüzüme. Göz kapaklarımın mordan bozma kahverengilerini izlerim, saçlarımın orospu rengini aşağılarım, çirkin omuzlarımı kovalarım zihnimden. Yeniden geleceğime söz veririm son olarak. Ve hiçbir şey yapmadan geçirdiğim bir güneşli güne daha gözlerimi kapatırım. Eğer perdelerin arasından göz çukuruma bir gözyaşı inerse, demek oluyor ki ben beş para etmez bir kimseyim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder